Projekt organizowany jest przez British Council. Projekt nazywa się „Wyzwania dla szkół” i dotyczy wszystkich możliwych dziedzin związanych ze szkołą. W skład dość szerokiego wachlarza tematów wchodzą m.in. bezpieczna szkoła, wykorzystanie nowoczesnych technologii w nauczaniu, uczniowie i ich problemy i wiele innych.

W projekcie biorą udział szkoły z 12 państw europejskich. Tworzą one grupy, z których każda zajmuje się innym wycinkiem tematu. Nasze SLO współpracuje ze szkołą SOŠ a SOU z Pragi, Czechy,  Agnesfrid Gymnasium z Malmo, Szwecja i Christian Brothers z Belfastu, Irlandia Północna. Temat, którym wspólnie się zajmujemy to cyberprzemoc.

Współpraca rozpoczęła się w marcu 2008 roku w Pradze, na wspólnym spotkaniu przedstawicieli wszystkich zakwalifikowanych 50 szkół. Na tym spotkaniu podzielono szkoły w grupy robocze (clustery). Ustalono również, że poszczególne szkoły będą się ze sobą porozumiewały za pomocą platform edukacyjnych Moodle i Live@edu firmy Microsoft. Opiekę nad naszą szkołą sprawuje pani Marzena Więckowska.

Naszym pierwszym działaniem było przeprowadzenie ankiety (wyniki ankiety) wśród uczniów szkoły oraz ich rodziców dotyczącej cyberprzemocy. Pytaliśmy w niej o to, czym jest cyberprzemoc, czy ankietowani kiedykolwiek spotkali się z cyberprzemocą, czy wiedzą jak zamieszczać zdjęcia wykonane telefonem komórkowym w internecie, gdzie zgłaszać przypadki cyberprzemocy, a rodzice byli również pytani o znajomość zawartości telefonów komórkowych swoich dzieci.

Wynikami ankiety podzieliliśmy się ze szkołą z Pragi podczas wideokonferencji, która odbyła się 22 września 2008 w biurze British Council w Warszawie (galeria 1).

Przez cały czas trwania naszego projektu przeprowadzaliśmy akcję uświadamiającą w szkole (galeria 2): wywieszaliśmy plakaty, które miały zaciekawić uczniów, a następnie zamieniliśmy je na plakaty wyjaśniające problem, a aktualnie przygotowujemy pogadanki dla klas na godziny wychowawcze.

Naszą pracą zainteresowały się również media: w Gazecie wyborczej (18.09.2008), na Interii360 (4.11.2008) oraz w Ilustrowanym Tygodniku Zgierskim (17.03.2009) ukazały się artykuły o nas (galeria 3) i naszym projekcie, a zgierska telewizja Centrum nakręciła film z nami w roli głównej (25.10.2008).

W dniach 19-21.01.2009 odbyło się spotkanie w Londynie (galeria 4) wszystkich członków naszego clusteru w celu podsumowania dotychczasowych działań, dyskusji nad aktualnymi zajęciami oraz zaplanowania finałowego „produktu” projektu. Po tym spotkaniu wzięliśmy się za wypełnianie i udoskonalanie tworzonej przez nas strony internetowej.

Ostatnią stacją naszej oficjalnej pracy w projekcie była konferencja w Budapeszcie w dniach 1-3.03.2009 (galeria 5), na której przedstawiciele wszystkich 50 szkół biorących udział w projekcie podsumowali całoroczną pracę poszczególnych szkół oraz opracowywali wizję szkoły przyszłości.

Linki
Strona internetowa o cyberprzemocy stworzona przez członków/uczestników projektu – http://cyberbully.eu/
Polska strona internetowa British Council – http://www.britishcouncil.org/pl/poland.htm
Strony internetowe szkół biorących udział w projekcie:
Czechy – http://www.skolahostivar.cz/
Szwecja –http://www.malmo.se/skolautbildning/gymnasieskolor/kommunalagymnasieskolor/agnesfridsgymnasium.4.33aee30d103b8f15916800058379.html
Irlandia północna – http://www.cbsglenroad.com/

Linki do stron internetowych organizacji, które zajmują się problemem cyberprzemocy w Polsce:
http://www.onlinechildprotection.org/pl/?p=167
http://www.cyberprzemoc.pl/
http://www.116111.pl/strefa_wiedzy/cyberprzemoc

1) Filmik z naszą szkołą w roli głównej (na wesoło  ).
2) Plan działania British Council

Marzec 2008 –  rozpoczęcie projektu, spotkanie przedstawicieli 50 szkół w Pradze

10-12 marca 2008 – warsztaty dla nauczycieli w Pradze

Kwiecień 2008 – opiekunowie rozpoczęli współpracę on-line

Maj 2008 – zorganizowanie grupy 10 uczestników projektu, planowanie działań, ankieta nt. aktualnego stanu szkoły i wykorzystania technologii w nauczaniu

Wrzesień 2008 – przeprowadzenie ankiety wśród uczniów szkoły oraz ich rodziców, dotyczącej cyberprzemocy

18 września 2008 – w Gazecie Wyborczej ukazał się artykuł „Wielki rodzic patrzy”, nawiązanie kontaktu z autorami artykułu

22 września 2008 – wideokonferncja ze szkołą z Pragi w biurze British Council w Warszawie

Październik 2008 – akcja uświadamiająca w szkole: zabawne plakaty i hasła wzbudzające zainteresowanie uczniów cyberprzemocy

25 października 2008 – zgierska telewizja lokalna Centrum wyemitowała program o projektach realizowanych w naszej szkole

Listopad 2008 – nagranie krótkiego filmu przedstawiającego naszą szkołę

4 listopada 2008 – ukazanie się artykułu na portalu www.interia360.pl zatytułowanego „Z jeżem za granicę”

Grudzień 2008 – poszukiwanie sponsorów, nawiązanie kontaktu z europosłami, kontakt z Gazetą Wyborczą

Styczeń 2009 – przygotowania do konferencji w Londynie

19-21 stycznia 2009 – spotkanie w Londynie clusteru 5, przygotowywanie finałowego „produktu” projektu: strona internetowa www.cyberbully.eu

Luty 2009 – uzupełnianie strony internetowej, tworzenie definicji cyberprzemocy, statystyki, historie z życia, kontakt

1-3 marca 2009 – ostateczne podsumowanie działań wszystkich clusterów w Budapeszcie

17 marca 2009 – ukazanie się artykułu w Ilustrowanym Tygodniku Zgierskim zatytułowanego „Przeciw cyberprzemocy”

Czy Twój telefon komórkowy jest wyposażony w aparat?

84% Tak
16% Nie

Czy znasz strony internetowe, gdzie można napotkać na cyberprzemoc?

75% Tak
25% Nie

Czym według Ciebie jest cyberprzemoc?

45% Wiedziało
55% Nie wiedziało

Czy spotkałeś się kiedyś z cyberprzemocą?

47 % Tak
53 % Nie

Czy wiesz gdzie znaleźć pomoc?

44% Tak
56% Nie 

PODSUMOWANIE ANKIET

Po pierwsze: Polacy nie umieją czytać ze zrozumieniem (nie, tego pytania nie było w ankiecie – to wniosek czytając odpowiedzi na nią).

Po drugie: aż 97% młodzieży w wieku 16-19 lat posiada telefon komórkowy, a ponad 80% z nich telefony z aparatem.

Po trzecie: zaledwie 25% rodziców zna miejsca w internecie, gdzie ich pociechy mogą zamieścić zdjęcia bądź filmy. Bądź gdzie one mogą być ofiarami. Co ciekawe, dokładnie odwrotny odsetek (czyli 75%) uczniów te miejsca zna. Oczywiście nie jest to żadne przestępstwo. Ale to obrazuje jak w małej ilości informowani są rodzice o tym, gdzie ich pociechy przesiadują w czasie pomiędzy szkołą, obiadem a snem.

Po czwarte: ciekawostką jest fakt, że procent umiejętności zamieszczenia na tego typu stronkach filmów bądź zdjęć pokrywa się z procentem ich znajomości. To nie oznacza oczywiście, że każdy kto zna strony typu: youtube, wrzuta czy fotka potrafiłby umieścić na nich jakieś multimedia.

Po piąte: zadaliśmy pytanie z pozoru proste: do czego potrzebny Ci jest aparat (bądź Pańskiemu dziecku). Okazuje się, że 91% młodzieży potrzebuje go do zdjęć lub/i filmów. Taką potrzebę widzi jednak tylko 72% rodziców. 16% rodziców uważa, że nie jest on w ogóle potrzebny – dla porównanie takie zdanie podziela 5% ich pociech.

Po szóste: to pytanie zadaliśmy jedynie rodzicom – czy zna Pan/i zawartość pamięci telefonu dziecka? Jakie otrzymaliśmy rezultaty? Tę alchemiczną niemal wiedzę posiada – 47% rodziców! To znaczy, że ponad połowa z nich nie ma zielonego pojęcia o tym, co ich latorośl przechowuje w telefonie (za którego użytkowanie pewnie płacą).

Po siódme: daliśmy pole do popisu, aby dowiedzieć się, co rodzice i młodzież rozumieją pod pojęciem „cyberprzemoc”. W miarę sensownie (i dość prawidłowo) odpowiedziało 26% procent dorosłych i 45% niedorosłych. Przypadek? A może po prostu większe zainteresowanie otaczającym światem? W każdym razie zdecydowana większość zdefiniowała cyberprzemoc jako „treści szkodzące innym”, „upokarzające zdjęcia”, „przemoc psychiczną w sieci” bądź „propagowanie niemoralnych treści i zachowań”. Jedna odpowiedź spodobała mi się najbardziej: „Cyberprzemoc jest to wyrabianie obojętności na okrucieństwo”. Może dość ogólnie to brzmi, ale jak prawdziwie…

Po ósme: zapytaliśmy, jak wiele osób z którąkolwiek formą cyberprzemocy się zetknęło. I tu okazało się, że prawie połowa młodzieży (47%) miała z tym kiedyś do czynienia. Jeśli chodzi o rodziców, to jedynie 15% ma to doświadczenie. Zastanawiam się, czy to wynika z tego, że rodzice nie wiedzą o co chodzi, czy po prostu nie chcą wiedzieć – i widzieć.

Po dziewiąte: muszę stwierdzić, że rodzice są bardziej radykalni w donoszeniu na tego typu sprawy niż ich pociechy. To jednak jedyny ich plus. Zaledwie 33% rodziców (odpowiedzialnych przecież za bezpieczeństwo niepełnoletnich) wiedziałoby, gdzie w takich przypadkach się zgłosić. Na tle 44% dorastających, wypadają blado. Jeśli chodzi o szczegóły: rodzice w największej ilości przypadków zgłosiliby takie zajście na policję (82%), do szkolnego pedagoga bądź do dyrekcji szkoły (w obu przypadkach po 29%). Młodzież w tym względzie stawia bardziej na najbliższe otoczenie: 50% odpowiedziało „do rodziców”, co w kwestii znajomości tego tematu wśród dorosłych jest czymś przerażającym, 49% poszłoby na policję, 44% do pedagoga, a 32% do wychowawcy klasy. Jak widać – nieznajomość prawa przez Polaków jest dość spora. To również jest zatrważające.